کد خبر 768
۱۳ فروردین ۱۴۰۲ - ۱۵:۰۶
تحلیل/ حرکت انقلابی و علاج ضعف‌های اقتصادی

کلید دستاوردهای کشور، وجود روحیه و بینش انقلابی و جهادی در کارها بوده است، مسئولان و دستگاه‌ها برای حل مشکلات اقتصادی نیز باید با همین نگاه و روحیه انقلابی وظایف‌شان را انجام دهند.

کمیته رصد و تحلیل شانا- سال ۱۴۰۱، از سوی رهبر حکیم انقلاب اسلامی، سال مهار تورم و رشد تولید نام گرفته است. این یعنی اقتصاد کماکان اولویت اول کشور است و باید به آن بیش از پیش پرداخته شود. همگان میدانند که رفع دغدغههای معیشتی مردم به نحو اساسی و علاج این درد مزمن، جز با حرکت انقلابی و مدیریت چند وجهی جهادی شدنی نیست. بیانات رهبر انقلاب اسلامی در این میان، مانند همیشه راهگشا است که مطلب زیر اصلیترین رویکردها را تبیین کرده است.

تلاش همهجانبه دشمن برای تضعیف انقلاب وایران

انقلاب اسلامی که پیروزی شد و پیام استقلال‌خواهی ملت ایران به گوش جهانیان رسید، دشمنان این آب و خاک تصور کردند با توطئه‌های رنگارنگ می‌توانند آرمان‌ها و اهداف نهضت مردم، به رهبری امام خمینی را به شکست بکشانند. برای حمله به استقلال و تمامیت ارضی کشور، گروه‌های تجزیه‌طلب را تجهیز و از رژیم بعثی در یک جنگ ۸ ساله و تمام‌عیار نظامی علیه ایران، پشتیبانی کردند. با ترور دانشمندان برجسته، پیشرفت‌های علمی ایران را نشانه گرفتند و به مقابله با عزم دانشجویان و اساتید ایرانی برای آبادی کشور برخاستند. اما این کینه‌ورزی‌ و دشمنی‌ها نتوانست مسیر استقلال‌خواهانه ملت را متوقف و مانع رشد علمی و حفظ ثبات و امنیت ایران عزیز شود.

در دهه اخیر جبهه استکبار و در رأس آنها آمریکا، برای مهار قدرت روزافزون جمهوری اسلامی، عرصه معیشت مردم و اقتصاد را هم آماج توطئه‌های خود قرار داد و با ابزار تحریم برای اعمال فشار اقتصادی حداکثری بر کشور، از هیچ اقدامی چشم‌پوشی نکرد، سیاستی که به اعتراف خود مقامات رژیم آمریکا شکست مفتضحانه‌ای خورد.

استقلال اقتصادی؛ با رشد تولیدملی

باید دانست، راه مقابله با همه نقشه‌های اقتصادی اتاق‌ فکرهای آمریکایی، خودکفایی و اقتصاد مقاومتی است. بدون شک امروز مهم‌ترین اولویت کشور، تلاش شبانه‌روزی مسئولان در جهت رشد اقتصادی، مهار تورم، بالابردن سطح رفاه جامعه و رفع کاستی‌های معیشتی خانوارها است.

بعد از استقلال سیاسی، یکی از مهم‌ترین کارها در گام دوم انقلاب، تحقق استقلال اقتصادی است؛ «از این [استقلال سیاسی] مشکل‌تر، استقلال اقتصادی است. استقلال اقتصادی، یعنی ملّت و کشور، در تلاش اقتصادی خود روی پای خود بایستد و به کسی احتیاج نداشته باشد.» ۱۵/۲/۱۳۷۲

مقاوم‌سازی پایه‌های اقتصاد، راه مقابله با تکانه‌های خارجی است و"تولید ملّی" نقش محوری و جایگاه اصلی، در مسیر رسیدن به این هدف را دارد. چنان‌چه رشد تولید و ازدیاد ثروت ملّی نقطه کانونی برنامه‌ها قرار گیرد و به درون‌زابودن اقتصاد توجه شود، کشور در مقابل دشمنی‌های استکبارجهانی مقاوم شده و زندگی مردم به رفاه پایدار، خواهد رسید اما «اگر تولید ثروت نشود؛ اگر ارزش‌افزوده در کشور بالا نرود، ما نمیتوانیم محرومیّت را برطرف کنیم؛ نخواهیم توانست فقر را برطرف کنیم»

بدون شک، یک اقتصاد پویا، با تقویت تولید ملّی و حمایت از تولیدکنندگان محقق خواهد شد. تولیدات صنعت‌گران داخلی و ابتکارات شرکت‌های دانش‌بنیان می‌تواند سهم صادرات را بالا برده و علاوه بر حل مشکلات اقتصادی، کشور را در مصاف با بیگانگان نیز، قوی کند. «اگر ما توانستیم تولید داخلی را رونق ببخشیم، مسأله‌ی تورّم حل خواهد شد، مسأله‌ی اشتغال حل خواهد شد، اقتصاد داخلی به معنای حقیقی کلمه استحکام پیدا خواهد کرد و اینجا است که دشمن با مشاهده‌ی این وضعیّت، مأیوس و ناامید خواهد شد.»

در وضعیت کنونی «ما به‌طور محسوس مشکل معیشت مردمی و رفاه خانوار را داریم در کشور که این بدون رشد اقتصادی علاج‌پذیر نیست. ما اگر بخواهیم فقر را برطرف بکنیم، اگر بخواهیم رفاه خانوار را در کشور رشد بدهیم، این احتیاج دارد به رشد اقتصادی در کشور.» ۱۰/۱۱/۱۴۰۱

راهکارهای تقویت رشد وتقویت تولیدملی

اول- مردمیسازی اقتصاد

تولید ملّی با مشارکت مردم در عرصه اقتصاد و توانمندسازی تشکل‌های دانش‌بنیان شکل می‌گیرد و دولت موظف است، ضمن حمایت و نظارت، شرایط لازم برای ورود سازنده مردم در این عرصه را فراهم کند. «اقتصاد مقاومتی شرائط و ارکانی دارد؛ یکی از بخشهایش همین تکیه‌ی به مردم است... از هر طریقی که لازم است، کاری کنید که بخش خصوصی، بخش مردمی، فعال شود.» یعنی حرکت اصلی در این اقتصاد «بر محور دولت نیست و اقتصاد دولتی نیست، اقتصاد مردمی است؛ با اراده‌ی مردم، سرمایه‌ی مردم، حضور مردم تحقّق پیدا می‌کند. امّا «دولتی نیست» به این معنا نیست که دولت در قبال آن مسئولیتی ندارد؛ چرا، دولت مسئولیت برنامه‌ریزی، زمینه‌سازی، ظرفیت‌سازی، هدایت و کمک دارد.»  در این راهبرد، میدان‌دادن به جوانان و بهره‌گیری از هوش سرشار و توان آنان، اهمیت دوچندان دارد.

دوم- حمایت از شرکتهای دانش بنیان

دانش، مؤلفه اصلی قدرت در همه عرصه‌ها، ازجمله اقتصاد است. «تولید، چه در عرصه‌ی صنعت، چه در عرصه‌ی کشاورزی، از اهمیت درجه‌ی اول برخوردار است. کشوری که تولید نداشته باشد، خواهی نخواهی وابسته است... باید تولید در کشور - به‌خصوص تولید دانش‌بنیان، متکی به دانش و مهارتهای علمی و تجربی - پیش برود؛ این به‌دست کارگر و کارفرماست. مدیریت آن هم با دولت است؛ بایستی سازماندهی کنند، کار کنند.»  رونق و حمایت از شرکت‌های دانش بنیان، می‌تواند مشکلات بزرگ اقتصادی از جمله بیکاری را علاج کند. «یکی از چیزهایی که میتواند این فرصتهای شغلی را زنده کند، [توسعه‌ی] همین شرکتهای دانش‌بنیان است» و از سوی دیگر «دانش‌بنیان‌کردن تولید، بهره‌وری فعّالیّتهای اقتصادی را ارتقاء می‌دهد.»

سوم- مبارزه اساسی با فساد

شرط دیگر پیشرفت اقتصادی، مبارزه با مفسدین و زمینه‌های فسادزا در کشور است. «واقعاً نمی‌شود ما کار اقتصادیِ درست و قوی بکنیم، امّا با مفاسد اقتصادی مبارزه نکنیم؛ این واقعاً نشدنی است... تصوّر نشود ما میتوانیم سرمایه‌گذاری مردمی و کار سالم مردمی داشته باشیم، بدون مبارزه‌ی با مفاسد اقتصادی؛ و تصوّر نشود که مبارزه‌ی با مفاسد اقتصادی موجب میشود که ما مشارکت مردم و سرمایه‌گذاری مردم را کم داشته باشیم» ۲/۶/۱۳۹۱ افزایش تولید، سطح رفاه عمومی را بالا می‌برد. در این شرایط، با هدایت ثروت جامعه به سمت تولید و توجیه‌پذیری مالی این مسأله برای مردم، نقدینگی بجای افزایش نرخ تورم، می‌تواند به افزایش تولید کمک کند. با شکل‌گیری چرخه تولید و ثروت، اشتغال جوانان رونق گرفته و آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی ناشی از بیکاری نیز کاهش می‌یابد.

چهارم- نگاه و حرکت انقلابی در مسیر ثبات اقتصادی

در امتداد این تلاش‌ها برای رونق اقتصاد، سؤال مهم این است که غلبه بر مشکلات اقتصادی، با چه نگاهی امکان پذیر خواهد بود؟ باید دانست مسائل و مشکلات، عوارض طبیعی مسیر پیشرفت هستند و نگاه به کاستی‌ها و ضعف‌ها باید به برنامه‌ریزی برای حل مسائل و تصحیح اشتباهات گذشته در ادامه مسیر کمک کند. در این نگاه به‌جای ایجاد ناامیدی و نقد بدون ارائه راهکار و صرفا نق‌زدن، حرکت، جایگزین سکون و نگاه ارتجاعی است. «یک طرف، پیشرفتها، موفّقیّتها، دستاوردها است، یک طرف هم ضعفها است؛ دو جور میشود نگاه کرد: یک جور این است که به دستاوردها نگاه کنیم، بفهمیم که ما توانش را داریم و بگوییم: خیلی خب، با همان همّتی که این‌ها را به‌دست آوردیم، این ضعفها را هم با همان همّت برطرف خواهیم کرد؛ این یک جور نگاه است؛ این نگاه، نگاهِ انقلابی است. یک نگاه دیگر این است که به ضعفها نگاه کنیم و بگوییم: «آقا! فایده‌ای ندارد. نگاه کن، ببین ما چه ضعفهایی داریم؛ فایده ندارد، نمیشود کاری کرد»؛ یا بنشینیم، دست روی دست بگذاریم، یا نق بزنیم یا فریاد علیه این وضع بزنیم یا ضعفها را با صدای بلند، چند برابر بزرگ کنیم؛ این نگاه، نگاه‌ ارتجاعی است. بله، ضعف هست منتها شما با نگاه انقلابی به ضعفها نگاه کنید، چرا با نگاهِ ارتجاعی نگاه میکنید؟»

جمعبندی:

سخن پایانی این‌که همان‌طور که تا امروز کلید دستاوردهای کشور، وجود روحیه و بینش انقلابی و جهادی در کارها بوده است، مسئولان و دستگاه‌ها برای حل مشکلات اقتصادی نیز باید با همین نگاه و روحیه انقلابی وظایف‌شان را انجام دهند. «امروز مهم‌ترین کارهای ما کارهای اقتصادی است... رشد اقتصادی اگر بخواهد پیدا بشود، تولید اگر بخواهد افزایش پیدا کند، باید ثبات اقتصادی باشد، تورّم باید مهار بشود... این‌جور نیست که علاج نداشته باشد؛ راه دارد، باید راهش را پیدا کنند. علاج کنند تورّم را؛ این ثبات اقتصادی، ثبات قیمتها، کشور را پیش می‌برد.»

کد خبر 768

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha